Een kind dat zijn ouders verliest is wel te accepteren. Maar bij
ouders die een kind, laat staan twee kinderen verliezen, ligt dat
veel, veel moeilijker.
Ook als de jaren voorbijgaan blijft de aardse pijn.
In verwerking en acceptatie blijft de dood een vijand.
In dit ‘Requiem coloribus’,
een herdenking in kleuren, krijgt de verf een ‘stem’. Hoewel, het
zichtbare is slechts een sluier… Maar zie het als een uiting van
liefde, om met gedachten en met verlangen in verf te stappen.
Aarzelend en tastend te schuilen in een psalm of lied van Hem, de
Eeuwige, die ons vasthoudt tot die dag dat alles nieuw wordt.
Dit
schilderij is een gezamenlijke productie van Henk en Kees
Nog denkende aan de gesprekken die wij tijdens het schilderen
hadden.
De emotie die soms hoog zat. Maar bovenal dankbaar aan onze hemelse
Vader die ons de mogelijkheden heeft gegeven om wat voor elkaar en
voor anderen te kunnen betekenen. |